Dziś rano poznałam Bożenkę z bloga http://bozenawdaniec.blogspot.com/. Umówiłyśmy się na służbowej/zawodowej trasie Bożenki, która jak się okazało w jednym miejscu prowadzi ok. 1 km od mojego domu. Umawiałyśmy się już wcześniej, ale czas nie był dla nas łaskawy. Dziś wreszcie nam się udało :). To była chwila, może 10 minut, ale cudowne 10 minut :)
Przede mną stanęła kobieta piękna, roześmiana, wesoła, energiczna i ujmująco miła :) Żadne zdjęcie Bożenki, nie odzwierciedla Jej pięknej, radosnej twarzy.
Miałyśmy zrobić małą wymiankę. Bożenka mi kupiła materiał na obrus i zaoferowała mi pożyczenie książki o hafcie wstążeczkowym z płytą. Ja kupiłam kanwę plastikową, na którą polowała Bożenka.
Wczorajsze ostatnie słowa Bożenki do mnie to: nie rób żadnych prezentów, bo ja nic dla ciebie nie mam. No to nie zrobiłam. Do kanwy dorzuciłam tylko paczkę drewnianych szpatułek i dwa motki wełny. I co? Sami zobaczcie, co to jest nic według Bożenki naszej kochanej :
Eko-jutowa torba
Najpiękniejsze na świecie, wywołujące uśmiech na twarzach wszystkich domowników:
Jeszcze nie koniec. Na dokładkę w torbie znalazły się gazetki z wzorami i papiery na prezenty
Przypomnijcie mi kto to śpiewał "nie wierz nigdy kobiecie..."???
Bożenko, dziękuję przede wszystkim za to, że mogłam Cię poznać osobiście. Dziękuję za wspaniałe prezenty i mam wielką nadzieję na nasze następne spotkanie, które chciałabym spędzić z Tobą dłużej :)
Całusy :)
