Ogrodowo

Witajcie :)

Czas odkurzyć bloga i powitać nowa obserwatorkę, Martę. Cieszę się z Twojej obecności, proszę, rozgość się :)

Czas płynie sobie w swoim tempie, ja spędzam większość czasu w ogrodzie. Większość wolnego czasu, oczywiście. Dni są coraz dłuższe, więc po powrocie z pracy mogę się jeszcze nacieszyć grzebaniem w ziemi :) Rabatki wyplewione, trawka skoszona, można się wyżyć młotkiem na gwoździach. 
Mój ogród nigdy nie był i nie będzie ogrodem formalnym, z równiutko wytyczonymi ścieżkami,  przyciętym żywopłotem i dróżkami wysypanymi kolorowym żwirkiem. A to dlatego, że ja uwielbiam ogrody naturalistyczne, rozczochrane, w których planowane nasadzenia spotykają się z rodzimymi roślinami. Rok temu  stałam się posiadaczką dość sporej ilości oflisowych desek i teraz spełniam swoje marzenia o oflisowych płotach i płotkach. Takie płotki, bardzo mi do natury pasują. Zrobiłam już w ubiegłym sezonie płotek pod lasem, w kąciku hostowo - hortensjowym. 

Dziś zabrałam się za kontynuację prac najbardziej zaniedbanej części naszej działki, pomiędzy drewutnią, piwnicą a skarpą. W minione lato powyrywałam chwasty, a skarpę przykryłam agrotkaniną. Posadzone rośliny, mam nadzieję, zarosną i utworzą ładny dywanik. Tuje oddzielają brzeg żwirowej drogi, która służy za parking dla gości. Dalej jest leśny zagajnik. Przymierzałam płotki, które chcę tam zrobić. Na razie jest to tylko próba. Ja wolę oflisy, mąż kratkę. Oceńcie sami (oczywiście, wiem, że obie opcje mogą się nie podobać )

Kratka ma ten plus, że mogę sobie na niej powiesić gliniane doniczki, ale płotek bardziej mi pasuje do leśnego tła. I do płotka pod lasem. I do podwyższonej rabatki ( w trakcie powstawania)

Gliniane doniczki mają miejsce na, jak to określiła Lucynka, parkingu dla tych, co przylatują do mnie na miotle :)

Tak mi mija czas, przepraszam Was, że zaglądam rzadziej, ale sezon ogrodowy jest dla mnie zawsze  krótki, i korzystam z niego ile się da. 
Paprociom też dobrze u nas :)

I tym zielonym akcentem kończę, właśnie przestało padać i moja ogrodowa towarzyszka już czeka.

Do następnego, papa :)